وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها
ای که نامت زینت عـرش برین ماه با نوی سمــاوات و زمین فاطمــــه نـامی و هم ام البـنـیـن قــوت قلــــب امـــیر المومنین خوانده ای خود را کنیز فـاطمه درعـمـل ثــابت نمودی برهمه عشق وایمانت نه ازاحساس بود درکلامت عطرنـاب یاس بود راحت جان تو خیر النــاس بود افتخـارت حضرت عـباس بود او گـــل یـــاس گلستان ولاست بچه شیـر بیشه شـیـر خداست بذل و ایثار و کرم در خون تو عفت و شـرم و حیا مرهون تو تـــا ابـــد عشق و وفا مدیون تو جود واحساس وادب مجنون تو بــحـر تقــوا را تو زیبا گوهری نـخــــل ایــمان عـلــی راباوری آمــــدی در بیـــت مولا دیده تر این چنین گفتی به حیدر پشت در منتـــی بگــــذار ای خیــرالبشر فـاطـــمه دیـگرنـخوانــم تاج سر همسر قانونیـــت هســـتم ولی مــــن یتیمـان را کنیزم یا علی یــا عـــلی من خاک راه زینبم نــــام زهـــرا ذکر جاری بر لبم بر در دولـــت سرایـت حاجبم عــــاشقم دلبـــسته ی این مکتبم من به درگــاه تو شاه عالمیـن خادمـــم بـــر مجتبی و برحسین آری آری تـو دلاور مـــادری بـــحر ایمان را تو زیبا گوهری سرفراز از امتحــــان داوری همســــر عشــــق آفرین حیدری فخر طاهراین بُود روی زمین شــــد غــلام کویت ای ام البنین |